jedimastersj

I realized I don't write about all the great stuff that's happening in my life nearly enough. All I can do is hear the words of Snell in my head saying "You ought not to indulge in those sorts of emotions" whenever I am tempted to just wallow and write about it.

I guess I forget sometimes how great I have it. Yeah, things get hard, but that's only because I'm working through all the things I've ever struggled with. I don't remember what it feels like to be drenched in darkness in my mind anymore. I don't remember what the struggle to just live is like now. And I hate complaining when I feel a little bad because I would have done anything in the world 2 years ago to feel how I do now.

So God is good and I'll always stand by that.

Also, Snell says the word "utterly" too much.
It makes me think about utters more than usual.

Nia relato estas iomete malgracia. Mi ne povas pensi pri via paseo. Vi pensis pri tro multe da knabinojn. Kaj gxi tro doloras min..... Mi ne povas kusxigi maldorma sen pensanta pri gxi. Malamas mi esti mi. Do mi restas mallauxta. Mi ne povas paroli kun vi pri la doloro.

Sed mi scias ke vi malsamigxis tiam. Vi ne faras gxin nun. Vi volas helpi min kaj koni min. Sed mi ne povas malembarasi gxin el mia menco. Doloron doloron doloron estas tuto da kio mi sentas.

Ne povas mi rezoni tra aferoj sen vi. Sed mi ne povas diru al vi pri tiu afero. Do mi sidas tie cxi ne pvas labori tra gxi. Vi estas la problemo kaj la respondo.

Iu devas sxangxi.

Dio, helpu min. Kion mi jxus faris?

Kion mi faru kun vi nun? Mi nur volas alesi ke vi iras. Mi volas ne havi vin mia mence. Se vi nur povus iri...

Mi faros gxin cxi nokte. Mi faros gxin. Ne zorgu pri gxi, mi faros gxin, kaj fine gxi povas finigi.....

Jes, gxi fine okazis! Mi tro gxojas ke mi trovis la personon!

Sed nun mi iomete malbona sentas. Estas cxar mi sentas kiel mi elrevigas cxion. Mi ne scias kiel mia amikeco kun Lucx estos nun. Becx diris ke se mi ne forlasas lin komplete, ne povas li fidi min. Mi ne povas forlasi mian karan amikon ajn. Sed kelkfoje sxajnas kiel vere estas Becx aux Lucx. Ne justas ke mi devas forlasi la plej gravan personon mia vive tiel.

Havis mi esperegon pro li. Kion mi faru nun?

Kaj mi ne povas paroli kun la multaj da personoj kiu ne mi vidas ajn nuntempe. Mi elrevigas ilin ankaux. Miaj korespondantoj, miaj amikoj, mia familio...... Kio okazos kun ili?
Mi perdos cxiun. Kaj ili nur pensas pri kiun mi estis. Ke mi estis granda amiko, kaj nun mi ne estas tie ajn. Mi ne povas auxskulti aux apogi ilin kiam mi diris ke mi cxiam apogus fari tion.

Cxu iu ajn ne pensas tion?

Exc Becx pensas gxin cxar mi ne agas rapide suficxe.